(03-19-2013 08:02 PM)sir-mahyar نوشته شده توسط:  

(03-19-2013 12:38 PM)jahanagahi نوشته شده توسط:  من باز هم فکر نمیکنم سبحان جان به اصفهان تشریف بیاورند.اگر تشریف نیاوردند 50 هزار تومانش را پسته می خریم و همگی با هم می خوریم.

مهیار جان لطفا یه همبر گرگ .
آقا اجازه؟ همبر گر نه همبر گرگ.
جهان آگهی : ببخشید همین همبرگر با سس جوجه.
سس جوجه نه . سس گوجه.

همبرگرگ یعنی خیلی باحال بودا عمو هوشنگ

گذاشتم اماده شه


بفرمایید... هر کدومو دوس دارین میل کنین

مک دونالد


بیگ مک



دوبل



اینم سس

(03-19-2013 09:59 AM)مهدی گل محمدی نوشته شده توسط:  چند سوال که زندگی رو ازم گرفته:
1-چی شد که سبحان داره میاد اصفهان؟
2-چرا آقای قربانی نوشته هاشو با قرمز مینویسه که چشم من درد بگیره؟
من عاشق رنگ قرمزم(قرمزته).من بخاطر این چشمام درد میگیره،سعی میکنم،همیشه از رنگها و حروف بزرگ استفاده کنم.بخاطر همونه،اگه شما ناراحت میشید،دیگه استفاده نمیکنم.

و از همه مهتر اینکه:
3-این مجید (...) چطوری اون TM رو گذاشته بالای اسمش

(03-19-2013 09:24 PM)مهدی گل محمدی نوشته شده توسط:  سلــــــــــــــــــــــــــــام
TNT های من تموم شد اومدم خدمتتون
چه آتیشی درست کرده بودم....
جاتون خخخخخخخیلی خالی بود......

راسی آبجی مریم ظهر اس ام اس داده بود که رسیدن مشهد و الان تو هتلن و اتاق 107 نصیبشون شده................
(قابل توجه مهیار و مملی)

خیلی دلم یاد اون روزا رو کرد......

یعنی خداییا میبینین ما 107 یها چقد همدل و همزبونیم

خدایا شکرت


از 4 شنبه سوری بگم

امسال محلمون ترقه مرقه هیچکی نداش

اتیش روشن کردیم

ماشین پرایدمو گذاشتم وسط و اهنگ و پلی کردم

حالا نرقص کی برقص

یکی از شاد ترین 4 شنبه سوریایی بود که داشتیم

خییییییییییییییلی حال داد

(03-20-2013 02:25 AM)HadiMahmoodi نوشته شده توسط:  اینم یه داستان افقی (عمودی نه ها!) واقعی:
امشب (4شنبه سوری) داشتم تو خ 9 شرقی کیانپارس (اهواز) پیاده میرفتم، دیدم یه چند تا خانواده جلو خونشون آتیش روشن کردن. همینطور که نزدیک میشدم دیدم یه پسر یه صندلی چوبی هم آورد و انداخت تو آتیش. روش هم مرتب بنزین میریختن. نزدیکای آتیش که رسیدم شعله هاش به اندازه قد یه آدم بود. منم همینطور که به اتیش رسیدم گفتم «با اجازتون» و از رو آتیش پریدم. یعنی درست تمام بدنم از وسط شعله های آتیش عبور کرد. بعد دیدم که حضار همه شروع کردن به کف زدن و هورا کشیدن. منم همینطور که میرفتم بدون اینکه سرمو برگردونم طرفشون دستی به نشانه تشکر بلند کردم و رفتم تو افق کوچه محو شدم...!
اون لحظه فقط قیافه آقا سبحان که هنوز ندیدمش جلو چشمام بود...