07-13-2013, 11:20 PM
گفت وگو با فاطمه نره ای، زن کارآفرین
دغدغه های یک زن گلیم باف
با لباس های کرم رنگ محلی اش در میان لباس های اغلب تیره رنگ زنان کارآفرین خیلی خوب به چشم می آید.
فاطمه نره ای، قشقایی و ساکن شهر اصفهان گلیم بافی را از کودکی آموخته است. به قول خودش این هنر اصیل قشقایی را از مادرش به ارث برده است.
فاطمه 47 ساله را در همایش زنان کارآفرین می بینم. آمده بود تا تجاربش را با دیگر زنان کارآفرین قسمت کند.
با او در گوشه ای از پارکی که این همایش در آن برگزار شد صحبت می کنم.
این روزها بیش تر به کار آموزش گلیم بافی مشغول است و زنان علاقه مند را با هنرش آشنا می کند.
30 سال است گلیم می بافد و هر چند این روزها هم هرازگاهی گلیمی می بافد ولی بیش ترین تمرکزش را بر آموزش زنان علاقه مند به این کار قرار داده است.
او و دیگر زنان بافنده در شهر اصفهان تعاونی زنان بافنده گلیم را تشکیل داده اند تا بهتر بتوانند در ماندگار کردن این هنر اصیل بکوشند. به عقیده او این هنر به دلیل حمایت نشدن از بافنده هایی که بیش تر زنان هستند در حال زوال است.
یکی از مهم ترین ناراحتی های این زن کارآفرین کم ارزش شدن هنر گلیم بافی نزد جوانان به ویژه دختران روستایی است: «درباره این هنر فرهنگ سازی نشده به همین دلیل بسیاری از ارزش آن بی خبرند. هنر گلیم بافی هم درست به اندازه دیگر هنرها همچون گرافیک و معماری با ارزش است و در صورت حمایت اشتغال زایی خوبی هم می تواند داشته باشد.»
با تاسف سری تکان می دهد: «بسیاری از دختران روستایی کار گلیم بافی را عیب می دانند و آن را از دیگران پنهان می کنند. بسیاری از دختران روستایی به همین دلایل فرهنگی این کار را کنار گذاشته اند و تمایلی به ادامه آن ندارند.»
او ویژگی گلیم قشقایی را که از دیگر گلیم های متفاوت است اصالت، ظرافت و تنوع در رنگش عنوان می کند.
به گفته او امروزه در روستاهای کشور بیش تر زنان میانسال و پیر به کار بافت گلیم اشتغال دارند و بعد از آن ها معلوم نیست چه بلایی بر سر این هنر ماندگار می آید.
با نگرانی خاصی درباره گلیم بافی سخن می گوید: «در دانشگاه رشته فرشبافی داریم اما گلیم بافی نه. در حالی که اگر چنین رشته ای تاسیس شود منزلت اجتماعی این هنر نیز افزایش خواهد یافت.»
فاطمه از مشکلات خود و دیگر اعضای تعاونی زنان بافنده می گوید: «مهم ترین مشکل تولیدکنندگان زن نحوه عرضه محصولاتشان است.
او که خود نیز یک زن سرپرست خانوار است از مشکلات زنان سرپرست خانواری که بیش ترین تعداد اعضای تعاونی زنان بافنده را تشکیل می دهند، می گوید: «تنها منبع درآمد زنان سرپرست خانوار این تعاونی بافت گلیم است. با این همه مشکل اقتصادی چطور می توانیم جایی را برای عرضه تولیداتمان مهیا کنیم. آن ها به دلیل این مشکلات هرگز قادر به صادرات محصولاتشان هم نخواهند بود.»
فاطمه بیش تر محصولاتش را در نمایشگاه ها عرضه می کند و چون سال هاست که به این کار اشتغال دارد بسیاری از خریداران او را می شناسند و بیش تر آن ها برای خرید تولیداتش به سراغش می روند: « 9 سال است که به دنبال اجاره یک فروشگاه برای عرضه تولیداتم هستم اما هرگز بدون حمایت قادر به این کار نشده ام. این در حالی است که گلیم ما در کشورهای غربی طرفدار زیادی دارد و با کمی حمایت می تواند اشتغالزایی مناسب داشته و برای کشورمان ارزآور باشد.»
او بیمه نبودن بافنده ها را از دیگر مشکلاتشان می داند: «بیش تر بافندگان زن بیمه نیستند و از این موضوع گلایه مندند و هر چند به آن ها می گوییم از بیمه بافندگی استفاده کنند اما به دلیل نداشتن دفترچه بیمه باز هم ناراضی اند.»
به عقیده او زنان سرپرست خانوار مسوولیت بزرگی را در خانواده شان به عهده دارند و همه مشکلات زندگی را به دوش می کشند.
او می گوید: «مشکلات اقتصادی در کنار نگاه های ناعادلانه جامعه این زنان را آزار می دهد اما با صبوری مجبورند همه ناملایمات را تحمل کنند.» بزرگ ترین تفریح این زن کارآفرین کار است. گلیم بافی و آموزش آن هیچگاه او را از نظر روحی خسته نمی کند اما مدتی است که به دلیل بیماری های جسمی اش از کار کردن خسته شده و به قول خودش از میزان فعالیتش نسبت به گذشته کاسته شده است. او بزرگ ترین آرزوی زندگی اش را جلوگیری از نابودی این هنر آبا و اجدادی اش عنوان می کند
دغدغه های یک زن گلیم باف
با لباس های کرم رنگ محلی اش در میان لباس های اغلب تیره رنگ زنان کارآفرین خیلی خوب به چشم می آید.
فاطمه نره ای، قشقایی و ساکن شهر اصفهان گلیم بافی را از کودکی آموخته است. به قول خودش این هنر اصیل قشقایی را از مادرش به ارث برده است.
فاطمه 47 ساله را در همایش زنان کارآفرین می بینم. آمده بود تا تجاربش را با دیگر زنان کارآفرین قسمت کند.
با او در گوشه ای از پارکی که این همایش در آن برگزار شد صحبت می کنم.
این روزها بیش تر به کار آموزش گلیم بافی مشغول است و زنان علاقه مند را با هنرش آشنا می کند.
30 سال است گلیم می بافد و هر چند این روزها هم هرازگاهی گلیمی می بافد ولی بیش ترین تمرکزش را بر آموزش زنان علاقه مند به این کار قرار داده است.
او و دیگر زنان بافنده در شهر اصفهان تعاونی زنان بافنده گلیم را تشکیل داده اند تا بهتر بتوانند در ماندگار کردن این هنر اصیل بکوشند. به عقیده او این هنر به دلیل حمایت نشدن از بافنده هایی که بیش تر زنان هستند در حال زوال است.
یکی از مهم ترین ناراحتی های این زن کارآفرین کم ارزش شدن هنر گلیم بافی نزد جوانان به ویژه دختران روستایی است: «درباره این هنر فرهنگ سازی نشده به همین دلیل بسیاری از ارزش آن بی خبرند. هنر گلیم بافی هم درست به اندازه دیگر هنرها همچون گرافیک و معماری با ارزش است و در صورت حمایت اشتغال زایی خوبی هم می تواند داشته باشد.»
با تاسف سری تکان می دهد: «بسیاری از دختران روستایی کار گلیم بافی را عیب می دانند و آن را از دیگران پنهان می کنند. بسیاری از دختران روستایی به همین دلایل فرهنگی این کار را کنار گذاشته اند و تمایلی به ادامه آن ندارند.»
او ویژگی گلیم قشقایی را که از دیگر گلیم های متفاوت است اصالت، ظرافت و تنوع در رنگش عنوان می کند.
به گفته او امروزه در روستاهای کشور بیش تر زنان میانسال و پیر به کار بافت گلیم اشتغال دارند و بعد از آن ها معلوم نیست چه بلایی بر سر این هنر ماندگار می آید.
با نگرانی خاصی درباره گلیم بافی سخن می گوید: «در دانشگاه رشته فرشبافی داریم اما گلیم بافی نه. در حالی که اگر چنین رشته ای تاسیس شود منزلت اجتماعی این هنر نیز افزایش خواهد یافت.»
فاطمه از مشکلات خود و دیگر اعضای تعاونی زنان بافنده می گوید: «مهم ترین مشکل تولیدکنندگان زن نحوه عرضه محصولاتشان است.
او که خود نیز یک زن سرپرست خانوار است از مشکلات زنان سرپرست خانواری که بیش ترین تعداد اعضای تعاونی زنان بافنده را تشکیل می دهند، می گوید: «تنها منبع درآمد زنان سرپرست خانوار این تعاونی بافت گلیم است. با این همه مشکل اقتصادی چطور می توانیم جایی را برای عرضه تولیداتمان مهیا کنیم. آن ها به دلیل این مشکلات هرگز قادر به صادرات محصولاتشان هم نخواهند بود.»
فاطمه بیش تر محصولاتش را در نمایشگاه ها عرضه می کند و چون سال هاست که به این کار اشتغال دارد بسیاری از خریداران او را می شناسند و بیش تر آن ها برای خرید تولیداتش به سراغش می روند: « 9 سال است که به دنبال اجاره یک فروشگاه برای عرضه تولیداتم هستم اما هرگز بدون حمایت قادر به این کار نشده ام. این در حالی است که گلیم ما در کشورهای غربی طرفدار زیادی دارد و با کمی حمایت می تواند اشتغالزایی مناسب داشته و برای کشورمان ارزآور باشد.»
او بیمه نبودن بافنده ها را از دیگر مشکلاتشان می داند: «بیش تر بافندگان زن بیمه نیستند و از این موضوع گلایه مندند و هر چند به آن ها می گوییم از بیمه بافندگی استفاده کنند اما به دلیل نداشتن دفترچه بیمه باز هم ناراضی اند.»
به عقیده او زنان سرپرست خانوار مسوولیت بزرگی را در خانواده شان به عهده دارند و همه مشکلات زندگی را به دوش می کشند.
او می گوید: «مشکلات اقتصادی در کنار نگاه های ناعادلانه جامعه این زنان را آزار می دهد اما با صبوری مجبورند همه ناملایمات را تحمل کنند.» بزرگ ترین تفریح این زن کارآفرین کار است. گلیم بافی و آموزش آن هیچگاه او را از نظر روحی خسته نمی کند اما مدتی است که به دلیل بیماری های جسمی اش از کار کردن خسته شده و به قول خودش از میزان فعالیتش نسبت به گذشته کاسته شده است. او بزرگ ترین آرزوی زندگی اش را جلوگیری از نابودی این هنر آبا و اجدادی اش عنوان می کند
قابل تحسین و تقدیرند واقعا..