05-09-2013, 12:21 AM
آیا فرزند سالمی داری؟ خوشا به حالت، تو خوشبختی و از این بابت حتماً خداوند را شاکری. حالا فقط باید به تربیت نیک و درست فرزندت بیندیشی.
فرزندت سالم نیست؟ باز هم خوشبختی،چرا؟!
همسرت فرد سالمی است و چه بسا از نظر روحی نیز به تو نزدیک است. البته اگر خودت هم بخواهی و همکاری کنی. راستی خودت هم سلامتی و حتماًخداوند را به خاطر این نعمت بزرگ شاکری، چراکه می توانی به فرزندت که هدیه ای پر از حکمت و رحمت الهی است،خدمت کنی.
حال اطرافیان و به وی‍‍ژه پدر و مادرت چطور است؟! آنها کنار تواند و به تو در سختیها و ناراحتی ها روحیه می دهند و پشتگرمی محکمی برای تواند. یادت که نرفته! هر از گاهی اگر به امکان نبود آنها در کنارمان فکر کنیم، بیشتر وجود پر برکت آنها را حس خواهیم کرد. چه نعمت بزرگی! خداوند می توانست آنرا از من دریغ کند اما نکرده و من شاکرم و البته خوشبخت.
ای کاش می توانستم همواره بر افکارم مدیریت کرده و آنها را با شکرگزاری هایم الهی کنم. بارها شده که با موقعیتی برخورد کرده ام که مرا به شکرگزاری بیشتر واداشته، مثلاً وقتی در بیمارستان الزهرای اصفهان بی تابی زن جوانی را برای همسرش که چند روز مانده به عید نوروز روی سرامیک های تمیز و برق افتاده ی خانه سرخورده و با پشت سر چنان محکم به زمین افتاده بود که خون در مغزش لخته شده بود و حالا دیگر جوان حدود 30 ساله یک طرف بدنش بی حرکت و فلج بود ، مرا به فکر فرو داشت. به اینکه: خداوند هر روز و هر لحظه اتفاقات نابهنگامی که هر کدام می تواند به جای اینکه برای دیگری بیفتد، برای من روی دهد را از من و خانواده ام دور می کند و این جای بسی شکرگزاری دارد. راستی چرا خوشبخت نباشم؟!
من توانا هستم ، من می توانم کار کنم ، من می توانم حرکت کنم ، حتی،حتی اگر نتوانم حرکت کنم حتی اگر تمام اعضای بدنم از حرکت باز ماند ، می توانم فکر کنم ، بیندیشم و خلق کنم. من انسانم و روح خداوند در من دمیده شده ، من اشرف مخلوقاتم حتی اگر معلول باشم. حتی اگر نبینم ، نشنوم و....
به قول آن خردمند که می گفت: "هر کجا باشم آسمان مال من است" پس من هم می توانم، چون می خواهم. ای کاش می توانستم همواره بر افکارم مدیریت کرده و آنها را با شکرگزاری هایم الهی کنم.
فرزندت سالم نیست؟ باز هم خوشبختی،چرا؟!
همسرت فرد سالمی است و چه بسا از نظر روحی نیز به تو نزدیک است. البته اگر خودت هم بخواهی و همکاری کنی. راستی خودت هم سلامتی و حتماًخداوند را به خاطر این نعمت بزرگ شاکری، چراکه می توانی به فرزندت که هدیه ای پر از حکمت و رحمت الهی است،خدمت کنی.
حال اطرافیان و به وی‍‍ژه پدر و مادرت چطور است؟! آنها کنار تواند و به تو در سختیها و ناراحتی ها روحیه می دهند و پشتگرمی محکمی برای تواند. یادت که نرفته! هر از گاهی اگر به امکان نبود آنها در کنارمان فکر کنیم، بیشتر وجود پر برکت آنها را حس خواهیم کرد. چه نعمت بزرگی! خداوند می توانست آنرا از من دریغ کند اما نکرده و من شاکرم و البته خوشبخت.
ای کاش می توانستم همواره بر افکارم مدیریت کرده و آنها را با شکرگزاری هایم الهی کنم. بارها شده که با موقعیتی برخورد کرده ام که مرا به شکرگزاری بیشتر واداشته، مثلاً وقتی در بیمارستان الزهرای اصفهان بی تابی زن جوانی را برای همسرش که چند روز مانده به عید نوروز روی سرامیک های تمیز و برق افتاده ی خانه سرخورده و با پشت سر چنان محکم به زمین افتاده بود که خون در مغزش لخته شده بود و حالا دیگر جوان حدود 30 ساله یک طرف بدنش بی حرکت و فلج بود ، مرا به فکر فرو داشت. به اینکه: خداوند هر روز و هر لحظه اتفاقات نابهنگامی که هر کدام می تواند به جای اینکه برای دیگری بیفتد، برای من روی دهد را از من و خانواده ام دور می کند و این جای بسی شکرگزاری دارد. راستی چرا خوشبخت نباشم؟!
من توانا هستم ، من می توانم کار کنم ، من می توانم حرکت کنم ، حتی،حتی اگر نتوانم حرکت کنم حتی اگر تمام اعضای بدنم از حرکت باز ماند ، می توانم فکر کنم ، بیندیشم و خلق کنم. من انسانم و روح خداوند در من دمیده شده ، من اشرف مخلوقاتم حتی اگر معلول باشم. حتی اگر نبینم ، نشنوم و....
به قول آن خردمند که می گفت: "هر کجا باشم آسمان مال من است" پس من هم می توانم، چون می خواهم. ای کاش می توانستم همواره بر افکارم مدیریت کرده و آنها را با شکرگزاری هایم الهی کنم.