سایت کارآفرینی میلیاردرهای آینده ایران

«حادثه خبر نمی کند»؛ این جمله تکراری را همه ما بارها و بارها شنیده و یا خوانده‌ایم. حوادث و سوانح رانندگی نیز بخش عمده‌ای از مصاديق نهفته در این جمله هستند. فرقی ندارد که چند سال است پشت فرمان می‌نشینید و چه خودرویی سوار می‌شوید و...؛ اگر زندگی روزمره شما نیز با اتومبیل و رانندگی گره خورده است هر لحظه باید انتظار وقوع سوانح غیر قابل پیش‌بینی را داشته باشید. متاسفانه آمار و ارقام مربوط به سوانح رانندگی و تلفات ناشی از آن نیز در کشورمان با وجود اقدامات لازم و پیشگیرانه نهادهای مربوط، بسيار زياد است. چگونگی صدور گواهی‌نامه رانندگی، وجود صدها نقطه حادثه‌خیز در جاده‌های کشور و از همه مهم‌تر تردد میلیون‌ها خودروي غیراستاندارد در سطح جاده‌های کشور که سال‌ها از تاریخ انقضاي آنها در بازارهای جهانی گذشته است، از مهم‌ترین علل بالا بودن میزان حوادث رانندگی در ایران محسوب می‌شوند. قصه تکراری نصب ساده‌ترین تجهیزات ایمنی همچون ترمز ABS و کیسه هوا بر روی محصولات داخلی را بارها شنیده‌ایم؛ داستان عدم شماره‌گذاری خودروهای غیر استاندارد نیز به همین ترتیب؛ اما فارغ از جنبه‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی این‌گونه اخبار و جنجال‌ها که تاکنون نتیجه واضح و روشنی در پی نداشته‌اند، آنچه پرواضح است نادیده گرفته شدن جان میلیون‌ها ایرانی سوار بر خودروهایی است که بدون تعارف باید نام آنها را ارابه‌های مرگ گذاشت.
اما آن سوی آب‌ها، در کشورهای توسعه‌یافته، خودروسازانی وجود دارند که اهمیت و لزوم توجه به امنیت جان مشتریان و هموطنان‌ خود، از نان شب هم برای‌شان واجب‌تر است! فرآیند مهندسی ایمنی یک خودرو را در کنار پروسه طراحی می‌توان از پرهزینه‌ترین و زمان‌برترین مراحل طراحی و تولید خودرو دانست. تست تصادف خودروهای پروتوتایپ (نمونه پیش از تولید) یا همان Crash Test شناخته‌شده‌ترین مرحله سنجش ایمنی یک خودرو پیش از تولید انبوه آن است. در این آزمون، تمامی فاکتورهای ایمنی یک خودرو همچون قابلیت ضربه پذیری بدنه، انعطاف‌پذیری شاسی در مقابل نیرو، عملکرد کمربندهای ایمنی و حفظ موقعیت سرنشینان در داخل کابین بررسی و با دقت مورد تجزیه و تحلیل مهندسان قرار می‌گیرد تا آنچه احتمال دارد در برخورد و سانحه واقعی رخ دهد، پیش از وقوع آن پیش‌بینی و رفع شود.

سه دو یک؛ حرکت!
براي انجام تست‌های تصادف یا به عبارت دقیق‌تر شبیه‌سازی تصادف، از یک پرتابگر پرقدرت براي به حرکت درآوردن خودرو استفاده می‌شود. از آنجا که انجام بيشتر تست‌های برخورد در فضاهای بسته صورت می‌گیرد، دسترسی خودروي مورد آزمایش به سرعت لازم براي برخورد، مشکل خواهد بود. به همین دليل خودرو به کمک یک پرتاب‌کننده با قدرتی معادل ۱۲۰۰ اسب بخار در مسیر از پیش تعیین شده به حرکت درمی‌آید. پس از به حرکت درآوردن خودرو با توجه به نوع تست و آنچه مهندسان از آن تست می‌خواهند، برخورد با مانع به سه شکل متفاوت صورت می‌گیرد. شایع‌ترین سوانح خودرویی، برخورد از ناحیه جلو است. مهندسان بخش ایمنی خودرو، براي انجام این تست خودرو را با سرعت ۶۴ کیلومتر بر ساعت به یک دیواره انعطاف‌پذیر هدایت مي‌كنند تا خودرو با همین سرعت به دیواره برخورد کند. جالب است بدانید که به دلیل انعطاف‌پذیری مانع، شدت نیروی این برخورد معادل برخورد دو خودرو با سرعت ۵۵ کیلومتر بر ساعت از روبه‌رو (اصطلاحا شاخ به شاخ) است. مهم‌ترین موضوع مورد نظر در این برخورد، محاسبه خسارات وارده به داخل کابین و سنجش سلامت اعضای حساس بدن راننده و سرنشینان همچون سر، دنده‌ها و اعضای داخل قفسه سینه است. موسسات سنجش ایمنی در این بخش تنها به خودروهایی امتیاز ۵ ستاره کامل می‌دهند که میزان مجموع جراحات وارده بر نواحی حساس بدن، یعنی سر، سینه و پاها تنها کمتر از ۱۰ درصد باشد. دومین نوع برخورد، «برخورد جانبی» یا برخورد از بغل است که طبق اعلام موسسه ایمنی بزرگراه‌های آمریکا، دومین نوع شایع تصادف رانندگی در این کشور محسوب می‌شود. براي انجام تست‌های این سوانح نیز خودرو در موقعیت خود ثابت است و یک شیء متحرک با عرض و ارتفاع مشابه یک خودروي سواری با سرعت ۵۰ کیلومتر بر ساعت به کناره خودرو برخورد می‌کند. آنچه در تجزیه و تحلیل این نوع برخورد مهم است، میزان آسیب‌پذیری استخوان لگن و ناحیه کناری قفسه سینه سرنشینان است. در این آزمون نیز فقط خودروهایی موفق به کسب امتیاز کامل، یعنی ۵ ستاره می‌شوند که مجموع صدمات وارد به سرنشینان کمتر از ۵ درصد باشد؛ اما سومین نوع برخورد، برخورد به ستون یا به اصطلاح مهندسی Pole Impact است. در این آزمایش خودرو بر روی یک صفحه متحرک قرار گرفته و صفحه حامل خودرو با سرعت ۲۹ کیلومتر بر ساعت به سمت یک ستون فلزی به حرکت درآمده و خودرو از ناحیه درب‌های جانبی به ستون مذکور با قطر ۲۵۴ میلی متر برخورد می‌کند. مهندسان و تحلیلگران تست‌های تصادف در این آزمون به دنبال محاسبه میزان صدمات وارده به ناحیه سر، گردن و نخاع سرنشینان هستند. در چند سال اخیر و با ابداع انواع ایربگ‌های جانبی و پرده‌ای، صدمات و جراحات وارده ناشی از این نوع برخورد به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. همچنین مهندسان بخش ایمنی می‌کوشند در این آزمون حرکات سر و گردن سرنشینان را به دقت زير نظر بگيرند و با انجام تدابیر خاص همچون به کار بردن کمربند‌های چند نقطه‌ای از حرکات ناگهانی گردن که ممكن است منجر به ضایعات جبران‌نشدني شود، جلوگیری کنند.

یک لحظه برخورد، هفته‌ها تحلیل
همه این برخوردهای آزمایشی و تمام آنچه گفته شد، تنها در یک لحظه و در کسری از ثانیه اتفاق می‌افتد؛ ولی قابل تامل است که تحليل نتایج و آمار حاصل از این برخوردها هفته‌ها زمان می‌برد. مهندسان بخش ایمنی پس از انجام تست‌های مربوطه، با کمک هرآنچه از این آزمون‌ها به جا مانده است، همچون لاشه خودرو آزمایش‌شده، صدها عکس و فیلم از لحظه برخورد، و آدمک‌های حاضر در آزمون که نقش راننده و سرنشینان خودرو را ایفا کرده‌اند، کار تجزیه و تحلیل خود را آغاز می‌کنند تا سرانجام به نتایج مورد نظر دست یابند. میلیون‌ها مشتری در سرتاسر دنیا با تکیه بر همین نتایج موشکافانه به سراغ محصولات برندهای معتبر دنیا می‌روند. همان‌گونه که اشاره شد یکی از مواردی که در طول صدها ساعت کار طاقت‌فرسای مهندسان نقش کلیدی ایفا می‌کند، تصاویر و فیلم‌های ضبط‌شده از هر آزمون است. در این خصوص باید بدانید که در هر آزمون تصادف، پانزده الی بیست دوربین فیلم‌برداری (بسته به نوع آزمون) با سرعت ۱۰۰۰ فریم در ثانیه مشغول ثبت صحنه برخورد هستند. این در حالی است که دوربین‌های رایج فیلمبرداری به طور استاندارد توانایی ثبت تنها ۲۴ فریم در ثانیه را دارند! در کنار این فیلم‌ها، حسگرهای به کار رفته در خودرو و مانع نیز کمک بسزایی در رسیدن به نتایج قابل اطمینان مي‌كنند. این حسگرها که با حساسیت و وسواس خاصی در نقاط مختلف خودرو تعبیه شده‌اند وظایفی از جمله سنجش شتاب خودرو در لحظه حرکت و برخورد، مسیر حرکت خودرو و سرعت جدا شدن قطعات آسیب‌دیده از خودرو را بر عهده دارند. در انتها خالی از لطف نیست اشاره کنیم که تعداد حسگرهای به کار رفته در برخی از آزمون‌ها گاه به ۷۰ دستگاه نیز می‌رسد
http://www.biznews.ir/vdcg.x9nrak9nwpr4a.html