01-14-2013, 12:26 AM
-
اگر کســـــی تــــورا با تــــمام مهــــربانی ات دوســــت نــــداشت
دلگـــــیر مبـــــاش که نـــه تو گناهــــکاری و نــــه او ...
آنگاه که مـــهر می ورزی مهــــربانی ات تــــو را زیـــبا تریـــن معـــــصوم دنیا میــــکند ،
پـــس خـــود را گنـــاه کار مـــبین .... مـــن
عیـــسی نامی را میـــشناسم که ده بیمار را در یــــک روز شفا داد و تـــــنها یکی از آنها ســـپاسش گفت ...
من خــــدایی را میشناسم که ابر رحمتــــــش به زمــــــین و زمـــــان باریده ،
یــــکی سپاســـــش میگویـــــد و هزاران نفــــر کفر..!
پس مپنــــدار کسانی که عیــــسی و خدایش را ســــپاس نگفتند ،
از تو برای مــــهربانی ات قــــدر دانی کنند...!
پس از ناســــپاسی هایشان نـــــرنج و در شـــاد کردن دل هایشان بکوش که با مهـــــربانی روح تو آرام مـــیگیرد،تو با مهـــــر ورزدیدنت بـــــال و پــــر میگیری ،
خـــــوبی دلیل جاودانگی تو خـــــواهد شد...
پـــــس به راهت ادامه بده دوســــت بدار نه برای اینکه دوستت بدارند...
تو به پاس زیبایی عشق ، عشق بورز و جاودانه باش.