01-11-2013, 12:01 PM
ای علی! همانا هیچ فقری سخت تر از جهل و هیچ مالی سودمند از عقل و هیچ تنهایی ای وحشت انگیزتر از خود بزرگ بینی و هیچ پشتیبانی نیکوتر از مشورت نیست..
- ای علی! همانا یکی از نشانه های یقین این است که هیچ کس را با به خشم آوردن خداوند خشنود نسازی و به واسطه چیزی که خدا به تو داده است، هیچ کس را نستایی و برای چیزی که خدا به تو نداده است، هیچ کس را ملامت نکنی؛ زیرا نه حرص زدنِ آزمندی، روزی را می رساند و نه ناخوشایندی شخص بی میل، آن را از او باز می دارد.
به درستی که خداوند به فضل و حکم خویش، نشاط و شادمانی را در یقین و خشنودی قرار داده و غم و اندوه را در شک و خشم نهاده است.
ای علی! همانا هیچ فقری سخت تر از جهل و هیچ مالی سودمند از عقل و هیچ تنهایی ای وحشت انگیزتر از خود بزرگ بینی و هیچ پشتیبانی نیکوتر از مشورت نیست و هیچ عقلی چون تدبیر و چاره اندیشی و هیچ حَسَبی چون خوش اخلاقی و هیچ عبادتی مانند تفکر نمی باشد.
ای علی! آفت سخن، دروغ و آفت دانش، فراموشی و آفت پرستش، سستی و آفت بخشش، منت نهادن و آفت شجاعت، سرکش بودن و آفت زیبایی، به خود بالیدن و آفت افتخار خانوادگی، فخرفروشی است.
ای علی! بر تو باد به راستی و اینکه هرگز دروغی از دهانت خارج نشود و هرگز بر خیانتی دلیری مکن و همواره از خدا پروا کن چنانکه گویی او را می بینی و مال و جانت را فدای دینت نما و بر تو باد به خوش اخلاقی و پیشه کردن آن و پرهیز از بداخلاقی و اجتناب از آن.
منبع:تُحَفُ العُقول، ص۱۳.
- ای علی! همانا یکی از نشانه های یقین این است که هیچ کس را با به خشم آوردن خداوند خشنود نسازی و به واسطه چیزی که خدا به تو داده است، هیچ کس را نستایی و برای چیزی که خدا به تو نداده است، هیچ کس را ملامت نکنی؛ زیرا نه حرص زدنِ آزمندی، روزی را می رساند و نه ناخوشایندی شخص بی میل، آن را از او باز می دارد.
به درستی که خداوند به فضل و حکم خویش، نشاط و شادمانی را در یقین و خشنودی قرار داده و غم و اندوه را در شک و خشم نهاده است.
ای علی! همانا هیچ فقری سخت تر از جهل و هیچ مالی سودمند از عقل و هیچ تنهایی ای وحشت انگیزتر از خود بزرگ بینی و هیچ پشتیبانی نیکوتر از مشورت نیست و هیچ عقلی چون تدبیر و چاره اندیشی و هیچ حَسَبی چون خوش اخلاقی و هیچ عبادتی مانند تفکر نمی باشد.
ای علی! آفت سخن، دروغ و آفت دانش، فراموشی و آفت پرستش، سستی و آفت بخشش، منت نهادن و آفت شجاعت، سرکش بودن و آفت زیبایی، به خود بالیدن و آفت افتخار خانوادگی، فخرفروشی است.
ای علی! بر تو باد به راستی و اینکه هرگز دروغی از دهانت خارج نشود و هرگز بر خیانتی دلیری مکن و همواره از خدا پروا کن چنانکه گویی او را می بینی و مال و جانت را فدای دینت نما و بر تو باد به خوش اخلاقی و پیشه کردن آن و پرهیز از بداخلاقی و اجتناب از آن.
منبع:تُحَفُ العُقول، ص۱۳.