سایت کارآفرینی میلیاردرهای آینده ایران

سلام
وقتي بچه بودم مادربزرگم مجبورم كرد زيرزمين خونشون تميز كنم 3 ماه تابستون طول كشيد ولي بازم تميز نشد اولش خيلي عصباني و ناراحت بودم اما بعدش مقداري وسايل پيدا كردم خيلي قديمي بودن عاشق اونا شدم بعد با تمام وجودم كار ميكردم براي اولين بار بود نميخواستم شب بشه تا مجبور بشم خونمون برم. از اون زمان توي مدرسه دنبال وسايل قديمي بودن بچه ها هم هر چي توي خونشون بدرد نميخورد مياوردن تا بهم بفروشند سودش عالي بود تمام خرجم از اون راه در مياوردم.
وقتي درسم تموم شد بازم در حد كم اينكار ميكردم اما تمام اشناهام و فاميلهام و دوستام مخالف اينكار بودن بعضي اينكار خلاف قانون ميدونستن بعضي ها ميگفتن فروش فرهنگ كشور هست بعضي ها بخاطر پول زياد توش معامله ميشد خلاف شرع ميدونستن.
با خيلي ها صحبت كردم اما به نتيجه نرسيدم خيلي دوست دارم اينكار ادامه بدم مخصوصا الان كه اكثريت دوستام بزرگ شدن و خيلي وقتها ميشه هر جا منو ميبينند بهم پيشنهاد ميدن كه وسايل دارند يا ازم ميخواند.
بنظرتون اينكار درسته؟ اين سوالي كه هميشه ازم خودم و همه پرسيدم اما به جواب درستي نرسيدم اگه دوستان لطف كنند نظرشون بنويسند ممنون ميشم.

به نظر من که مشکلی نداره ، حداقل مطمئنیم که اون کسی که عتیقه را می خره قدرش را بهتر می دونه و بهتر از اون نگهداری می کنه. اصالت عتیقه هم به این راحتی ها عوض نمی شه که ، مثلا یک گوزه یا سکه ایرانی ، ایرانی هست ، حتی در دل غرب و این خودش می تونه بهترین تبلیغ برای ایران باشه . البته این شامل آثار ملی مطمئنا نمی شه ، فردا نری سر سرباز هخامنشی را بفروشی بگی مهدی گفتا !!