سایت کارآفرینی میلیاردرهای آینده ایران

معروف است که عقب مانده ها چیزی نمی فهمند.
چند سال پیش در جریان بازی های پاراالمپیک (المپیک معلولین) در شهر سیاتل آمریکا 9 نفر
از شرکت کنندگان دوی 100متر پشت خط آغاز مسابقه قرار گرفتند.
همه این 9 نفر افرادی بودند که ما آنها را عقب مانده ذهنی و جسمی می خوانیم.

آنها با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند. بدیهی است که آنها هرگز قادر به سریع دویدن نبودند و حتی نمی توانستند به سرعت قدم بردارند بلکه هر یک به نوبه خود با تلاش فراوان می کوشید تا مسیر مسابقه را طی کرده و برنده مدال پاراالمپیک شود ناگهان در بین راه مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد. این دختر یکی دو تا غلت روی زمین خورد و به گریه افتاد.
هشت نفر دیگر صدای گریه او را شنیدند، آنها ایستادند، سپس همه به عقب بازگشتند و به طرف او رفتند. یکی از آنها که مبتلا به سندروم "دان" -عقب ماندگی شدید جسمی و ذهنی - بود، خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت : این دردت رو تسکین میده.
سپس هر 9 نفر بازو در بازوی هم انداختند و خود را قدم زنان به خط پایان رساندند.
در واقع همه آنها اول شدند. تمام جمعیت ورزشگاه به پا خواستند و 10 دقیقه برای آنها کف زدند.
کاش ما هم چیزی نمی فهمیدیم ....

منبع : ایمیل ارسالی

کاش ما هم چیزی نمی فهمیدیم ....

ما که میفهمیم چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مو به بدنم راست شد از این همه احساس ناب و شعور و فهم
ما کجاییم به خدا
خدایا شکرت

هر وقت میخوایم قدر هر چیزی رو بدونیم باید اول سراغ کسایی بریم که ازون محرومن
آدم همه چیرو توی این مسابقه میفهمه.و اینم میفهمه که چقدر ما آدما دل بستیم به این دنیا و همه ارزشامونو فراموش کردیم