سلام دوستان.
ماهایی که یکمی قدیمی تریم تو این انجمن یه کسایی رو میشناختیم که الان زیاد نیستن...
نمیدونم چی شدن کسی ازشون خبر داره؟...
مثل:خانوم قناد.آقا سبحان و خیلیای دیگه که الان کم پیدان.
میشه الان بدونم کجان؟
البته شاید هم باشن و من در جریان نباشم.
کسی خبر نداره؟؟؟؟
خانم قناد که برای همیشه از این دنیای مجازی خداحافظی کردن ولی یاد ایشان همواره در این سایت گرامیست ایشان به صورت مجازی نه ولی به صورت حضوری در جلسات انجمن حضور دارند و به مسائل انجمن رسیدگی میکنن از آقا سبحان مدتیه خبری نیست امیدوارم هر جا هستن موفق باشن و در پناه خداوند باشن خدا کنه که مشکلی براشون پیش نیومده باشه ولی حدس بنده میگه ایشون یه خورده از لحاظ مسائل درسی سرشون شلوغ شده فرصت ندارن به این انجمن سر بزنن ایشااله که اینطوره؟
خانم قناد عزیز که افتخار داریم بصورت حضوری در خدمتشان باشیم و توسط دخترشان که در انجمن هستند از مسائل انجمن باخبر می شودند.
از سبحان نیز پیگیر بودم، یک سری فعالیت های اقتصادی را در مالزی گویا شروع کرده اند که سرشان شلوغ است. اما به انجمن سر میزنند.
ممنو از دوستانی که یاد از بچه های قدیمی می کنند.
این انجمن برا من یکی یه دنیا خاطره اس.
راستی مدتیه از آقای زاغیان خبری نیست.من خیلی دوست دارم بدونم ایشون کجاست.
آقای زاغیان گویا استاد دانشگاه مشهد هستند و مشغول تدریس!
از آقا محمد(suma) هم هیچ خبری نیست.
از آقا فرشاد(جوان) گلمون هم خبری نیست.
محمد جان که درگیر آموزشگاهشان هستند البته خواهرشان گاهی به انجمن سر میزنند.
فرشاد عزیز هم کامپیوترشان مدتیست مشکل دارد اما حضورا و تلفنی با ایشان در تماس هستیم و به امید خدا چند کار را در حال بررسی برای شروع هستند بخصوص در بخش کشاورزی!
سعی میکنم اگر وقت اجازه دهد، از دوستان قدیمی شخصا، خبر بگیرم.
سلام.
حتما جناب آقاي كاظمي خودتان، يا شخصي مسؤول اين كار شود تا دوستان قديمي را از طريق تلفن و يا ايميل(ترجيحا تلفني) پيگيري نمايد مخصوصا حالا كه قراره صندوق انجمن تشكيل بشه.
موفق باشيد.
آقا پارسا این همه لطف دوستان به یکدیگر واقعا قابل تحسینه. اما جای هیچ نگرانی نیست درسته گاهی دوستان قدیمی در انجمن کمرنگ تر به نظر میرسن بدلیل مشغله های کاری اما از اونجایی که این جمع دوستان صمیمی برای هم هستند همیشه به صورت تلفنی و حضوری سعادت دیدار این دوستان رو داریم و بدون نیاز به پیگیری به دلیل روابط دوستانه پیگیر حال این دوستان هستیم.این خصوصیت در تمام اعضای انجمن هست از همه بیشتر آقای کاظمی عزیز.
"می رسد روزی که بی هم می شویم،یک به یک از جمع هم کم میشویم،میرسدروزی که مادرخاطرات،موجب خندیدن و غم می شویم،گاه گاهی یادماکن ای رفیق،می رسدروزی که بی هم می شویم!"