03-06-2012, 03:08 PM
دانشمندان با الهام از سوراخ بيني شتر قصد دارند به يكي از غيرممكن‌ترين كارها پرداخته و در ميان صحرا يك جنگل برپا كنند.
به گزارش ايسنا، گلخانه عظيم 5.2 ميليون دلاري در قطر كه قرار است حيات گياهي را به يكي از خشك‌ترين نقاط زمين بياورد از بيني اين پستاندار كوهان‌دار الهام گرفته است.
پروژه جنگل صحرا با الهام از يك حقه طبيعت از آب سطحي و آب سرد به دست آمده از عمق 200 متري زير سطح شنها براي تغذيه درختان، گياهان و جلبكها استفاده خواهد كرد.
سيستم آبياري اين پروژه به شيوه مشابه بيني شتر كار كرده كه به طور مداوم آبي كه در طول روز، حرارت، به بخار تبديل كرده را متراكم مي‌سازد.
در زمان بازدم شتر، بيني اين حيوان به سرعت آن را به داخل كشيده و آب موجود را متراكم مي‌كند. اين كار باعث زنده ماندن اين حيوان در بيابان مي‌شود.
سوراخ‌هاي بيني شتر همچنين به مكش آب از هواي مرطوب شبهاي گرم صحرا مي‌پردازد تا سطح بيني را آبدار باقي نگهدارد.
محققان با الهام از اين موضوع اظهار كرده‌اند كه پروژه 10 هزار متر مربع آنها از ايده مشابه استفاده خواهد كرد كه طي آزمايش‌ها با موفقيت روبه‌رو بوده است.
محققان با استفاده از نيروي خورشيدي به پمپاژ آب از ميان سازه‌هاي عظيم شيشه‌اي خواهند پرداخت.
هواي داغ كوير، آب‌هاي سطحي را كه در طول شب ايجاد شده‌اند به بخار تبديل مي‌كند اما با قرار دادن پرچين‌هاي راهبردي در اين مناطق مي‌توان پيش از فرار اين ماده به سوي آسمان، آن را سرد كرده و به اين شكل دماي مناسب را براي اين گلخانه روباز فراهم كرد.
با جريان پيدا كردن اين هواي مرطوب خنكتر در اطراف اين واحه، اين هوا با لوله‌هاي سرد حاوي آب پمپاژ شده از اعماق زمين برخورد كرده و دوباره متراكم مي‌شود.
اين موضوع مي‌تواند به ارائه يك منبع دائم رطوبت براي تغذيه و رشد تمام گياهان محيط بپردازد.
مايكل پاولين، معمار ارشد اين پروژه كه همچنين پروژه عدن كورنوال را نيز برعهده دارد، اين پروژه را به دليل بهره‌برداري از تفاوت دماي بين سطح آب دريا، كاملا سازگار با محيط زيست خواند.
به گزارش ايسنا، گلخانه عظيم 5.2 ميليون دلاري در قطر كه قرار است حيات گياهي را به يكي از خشك‌ترين نقاط زمين بياورد از بيني اين پستاندار كوهان‌دار الهام گرفته است.
پروژه جنگل صحرا با الهام از يك حقه طبيعت از آب سطحي و آب سرد به دست آمده از عمق 200 متري زير سطح شنها براي تغذيه درختان، گياهان و جلبكها استفاده خواهد كرد.
سيستم آبياري اين پروژه به شيوه مشابه بيني شتر كار كرده كه به طور مداوم آبي كه در طول روز، حرارت، به بخار تبديل كرده را متراكم مي‌سازد.
در زمان بازدم شتر، بيني اين حيوان به سرعت آن را به داخل كشيده و آب موجود را متراكم مي‌كند. اين كار باعث زنده ماندن اين حيوان در بيابان مي‌شود.
سوراخ‌هاي بيني شتر همچنين به مكش آب از هواي مرطوب شبهاي گرم صحرا مي‌پردازد تا سطح بيني را آبدار باقي نگهدارد.
محققان با الهام از اين موضوع اظهار كرده‌اند كه پروژه 10 هزار متر مربع آنها از ايده مشابه استفاده خواهد كرد كه طي آزمايش‌ها با موفقيت روبه‌رو بوده است.
محققان با استفاده از نيروي خورشيدي به پمپاژ آب از ميان سازه‌هاي عظيم شيشه‌اي خواهند پرداخت.
هواي داغ كوير، آب‌هاي سطحي را كه در طول شب ايجاد شده‌اند به بخار تبديل مي‌كند اما با قرار دادن پرچين‌هاي راهبردي در اين مناطق مي‌توان پيش از فرار اين ماده به سوي آسمان، آن را سرد كرده و به اين شكل دماي مناسب را براي اين گلخانه روباز فراهم كرد.
با جريان پيدا كردن اين هواي مرطوب خنكتر در اطراف اين واحه، اين هوا با لوله‌هاي سرد حاوي آب پمپاژ شده از اعماق زمين برخورد كرده و دوباره متراكم مي‌شود.
اين موضوع مي‌تواند به ارائه يك منبع دائم رطوبت براي تغذيه و رشد تمام گياهان محيط بپردازد.
مايكل پاولين، معمار ارشد اين پروژه كه همچنين پروژه عدن كورنوال را نيز برعهده دارد، اين پروژه را به دليل بهره‌برداري از تفاوت دماي بين سطح آب دريا، كاملا سازگار با محيط زيست خواند.
