11-20-2013, 12:22 PM
اینکه نفت طلای سیاه است و ارزش بسیار دارد ، جنگ ها برایش به راه افتاده و درگیری ها برسرش رخ داده برکسی پوشیده نیست. همین طور همه می دانیم که کشور ما یکی از دارندگان عمده منابع نفت و گاز جهان است و از این رو خیلی ها حسرت منابع ما را می خورند امامطلبی برای نمایش وجود نفت باعث وابستگی صنعت و اقتصاد ما به آن شده است و مشکلاتی را طی سال ها ایجاد کرده. وابستگی بیش از حد بودجه کشور به نفت از یک سو باعث شده تغییر در قیمت های جهانی هرچند اندک هم باشد بر اقتصاد ملی ما تاثیر گذار باشد و از سوی دیگر امکانات بالقوه بسیاری از صنایع به کندی رشد کند. اما آیا واقعا نفت مقصر است؟ دلیل اینکه نمی توانیم از درآمد نفت مستقل باشیم این است که نهادها در ایران به درستی کار نمی کنند. در واقع طلای سیاه به تنهایی نعمت است اما وقتی به آن تکیه زده ایم آن هم سالهاست باعث می شود که یک جایی به مشکل بربخوریم. در حال حاضر سه دسته نهاد در کشور به درستی عمل نمی کنند یک دسته نهادهای تضمین کننده توسعه داریم مانند دستگاه قضایی که خوب عمل نمی کند. چکهای برگشتی یک نمونه آشکار هستند از اینکه دستگاه قضایی نمی تواند تضمین کننده قراردادها باشد. دیگری نهاد مالیاتی که خوب عمل نمی کند. سومین نهادی که داریم و خوب کار نمی کند رسانه است که باعث بالا بردن سطح پاسخ گویی در جامعه می شود و ناظر قدرت و دولت است. این امری آشکار است که ساماندهی سیستم های مادر تخصصی، عدم وابستگی بودجه به درآمد های نفتی، برنامه ریزی بر مبنای صادرات و تقویت بخش تولید به خروج از رکود تورمی، کمک خواهد کرد. متاسفانه در سالهای گذشته نیز با وجود تحریم ها برای رهایی از درآمدهای نفتی تلاش جدی نشده است، این امر هم مشکلات را مضاعف کرده است. سال هاست که تحقیقات و بررسی های زیادی در خصوص علت وابستگی کشور به صنعت نفت صورت گرفته اما متاسفانه اقدامات عملی کمتری برای کاهش این وابستگی صورت پذیرفته است. به نظرمی رسد تا زمانی که چاره اندیشی عملی در این خصوص اندیشیده نشود آینده اقتصاد کشور در هاله ای از ابهام قرار گیرد.